Vandaag maandag 9 oktober vervulde Ambulance Wens België weer een wens !
Dit keer de wens van een mevrouw (1949) die momenteel op de Palliatieve Eenheid van AZ Nikolaas in Beveren Waas verblijft .
Zij wilde heel graag met haar gezin nog een dagje naar Blankenberge.
Donkere hemel.
Nog niet zo lang wakker.
Samen met Jan op weg naar Beveren.
De echtgenoot staat ons op te wachten aan de straat zodat we zeker de juiste ingang hebben. Lief hé.
De rust van de palliatieve eenheid neemt in één keer de filestress weg.
Een heel spontaan onthaal door de verpleegkundigen en het koppel.
Goed geïnstalleerd en weg zijn we.
Op naar Blankenberge.
Een vlotte rit naar het zeetje.
Voortdurend een grijze hemel.
We komen aan en de zon komt piepen. De kinderen met hun wederhelft staan ons op te wachten.
Van ver zien we hun zwaaien en zo weten we ook tot waar op de dijk we moeten zijn.
Knuffel hier en knuffel daar.
Een trillende lip, een stiekem traantje en we gaan samen genieten.
Oeps. Geen rolstoel.
Dochter heeft dit in geen tijd opgelost.
In het ziekenhuis gaat ze even een rolstoel halen, want anders kan mama niet aan tafel zitten.
Een gewone stoel is niet breed genoeg om met haar pijnlijke been gemakkelijk te kunnen zitten.
Met de rest zijn we tot aan het casino gewandeld.
Geen zuchtje wind, een warme herfstdag. Wij treffen het wel vandaag !
En mevrouw geniet met volle teugen.
Rolstoel aangekomen en we kunnen aan tafel.
De tafel was ingedekt op het overdekte verwarmde terras.
Zo vriendelijke mensen van de zaak.
We hebben als echte Belgen, lekkere mosselen met frietjes gegeten.
Het was ontroerend hoe broer en zus steeds naar mama keken die zat te genieten van haar portie mosselen.
Ik denk niet dat ze er veel heeft laten liggen.
Iedereen glundert en geniet.
Nog een korte wandeling over de dijk en dan is mevrouw toe aan een beetje rust. Ze dommelt heel vlug in onder het zoemende geluid van onze ambulance. Na een snelle rit terug naar Beveren, worden we weer met open armen onthaald.
Mevrouw is zo gelukkig.
Dit was een heerlijke dag met haar gezin.
Een dikke kus en knuffel horen bij het afscheid en ja het was weer een geslaagde dag !
Jan en ik (Inge) zijn ervan overtuigd dat ambulancewens weer een goede daad heeft gedaan en dat wij de eer hadden om erbij te mogen zijn.
Met Dank aan Resto Picardie op de Zeedijk in Blankenberge voor de warme en lekkere ontvangst !
Dit keer de wens van een mevrouw (1949) die momenteel op de Palliatieve Eenheid van AZ Nikolaas in Beveren Waas verblijft .
Zij wilde heel graag met haar gezin nog een dagje naar Blankenberge.
Donkere hemel.
Nog niet zo lang wakker.
Samen met Jan op weg naar Beveren.
De echtgenoot staat ons op te wachten aan de straat zodat we zeker de juiste ingang hebben. Lief hé.
De rust van de palliatieve eenheid neemt in één keer de filestress weg.
Een heel spontaan onthaal door de verpleegkundigen en het koppel.
Goed geïnstalleerd en weg zijn we.
Op naar Blankenberge.
Een vlotte rit naar het zeetje.
Voortdurend een grijze hemel.
We komen aan en de zon komt piepen. De kinderen met hun wederhelft staan ons op te wachten.
Van ver zien we hun zwaaien en zo weten we ook tot waar op de dijk we moeten zijn.
Knuffel hier en knuffel daar.
Een trillende lip, een stiekem traantje en we gaan samen genieten.
Oeps. Geen rolstoel.
Dochter heeft dit in geen tijd opgelost.
In het ziekenhuis gaat ze even een rolstoel halen, want anders kan mama niet aan tafel zitten.
Een gewone stoel is niet breed genoeg om met haar pijnlijke been gemakkelijk te kunnen zitten.
Met de rest zijn we tot aan het casino gewandeld.
Geen zuchtje wind, een warme herfstdag. Wij treffen het wel vandaag !
En mevrouw geniet met volle teugen.
Rolstoel aangekomen en we kunnen aan tafel.
De tafel was ingedekt op het overdekte verwarmde terras.
Zo vriendelijke mensen van de zaak.
We hebben als echte Belgen, lekkere mosselen met frietjes gegeten.
Het was ontroerend hoe broer en zus steeds naar mama keken die zat te genieten van haar portie mosselen.
Ik denk niet dat ze er veel heeft laten liggen.
Iedereen glundert en geniet.
Nog een korte wandeling over de dijk en dan is mevrouw toe aan een beetje rust. Ze dommelt heel vlug in onder het zoemende geluid van onze ambulance. Na een snelle rit terug naar Beveren, worden we weer met open armen onthaald.
Mevrouw is zo gelukkig.
Dit was een heerlijke dag met haar gezin.
Een dikke kus en knuffel horen bij het afscheid en ja het was weer een geslaagde dag !
Jan en ik (Inge) zijn ervan overtuigd dat ambulancewens weer een goede daad heeft gedaan en dat wij de eer hadden om erbij te mogen zijn.
Met Dank aan Resto Picardie op de Zeedijk in Blankenberge voor de warme en lekkere ontvangst !
